Identiteit is een woord dat vreemd overkomt in een steeds veranderende samenleving. Het lijkt er zelfs op, alsof iemand er verkeerd aan doet om zijn eigen identiteit te cultiveren of zelfs te zoeken. Een dergelijke houding wordt immers al snel uitgelegd als ‘zichzelf isolerend’ of zelfs als ‘uitsluitend’ ten aanzien van andere mensen. Kortom, het is niet politiek correct. Op deze manier ontstaat er in onze streken steeds meer een politiek die gericht is op de neutrale massa. Politiek wordt niet meer bedreven vanuit een identiteit, maar vanuit het zoeken naar de gunst van de kiezer. Nu zal dit altijd wel al een valkuil zijn geweest, maar het lijkt in de huidige tijd wel een bijzonder gunstige voedingsbodem te hebben gevonden.

In dit nummer proberen we duidelijk te maken wat de plaats is van de christelijke identiteit in een samenleving die op een dergelijke manier neutraal wil zijn. Welke spanningen veroorzaakt dit? Kan een samenleving wel neutraal zijn en moet ze dat wel willen?