Aan de bede uit het Onzevader: “Vergeef ons onze schulden, zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren” is het eerste nummer van deze nieuwe jaargang gewijd.
Diaken Régis de la Haye opent dit nummer met een bijdrage waarin hij op een nauwkeurige wijze onderzoekt hoe de bede om vergeving vertaald dient te worden. Dit artikel maakt deel uit van een reeks over de vertalingen van het Onzevader, die reeds sedert enkele jaren in ons tijdschrift verschijnt.
Dat vergeving niet slechts een individueel gegeven is, maar ook een collectief karakter heeft, wordt aan de orde gesteld door Anton Štrukelj, professor dogmatiek aan de Universiteit van Ljubljana en hoofdredacteur van de Sloveense editie van Communio. Štrukelj behandelt het motief van de “zuivering van het geheugen”, waarvoor paus Johannes Paulus II uitdrukkelijk aandacht heeft gevraagd in de aanloop naar het grote jubileum van het jaar 2000.
De twee daaropvolgende bijdragen gaan nader in op het sacrament van vergeving; beide vanuit een andere invalshoek. Tim Schilling reikt elementen aan voor een herontdekking van het sacrament van boete en verzoening binnen de context van het parochiepastoraat. Vanuit het perspectief van een biechtvader geeft Mgr. Joris Schröder vervolgens criteria om dit sacrament te (laten) beleven als een werkelijke ervaring van Gods barmhartige liefde voor de zondaar.
De psychologische componenten van het complexe proces, dat vergeving is, worden uitgewerkt door Jessie Dezutter en Tinne Schellekens, beiden verbonden aan de Faculteit Psychologie en Pedagogische Wetenschappen van de Katholieke Universiteit Leuven.
Renilde van Wieringen, pastoraal theologe en justitieaalmoezenier, belicht vanuit haar beroepsmatige ervaring wat ‘vergeving’ betekent binnen de context van een penitentiaire instelling en hoe de verschillende relaties, die in het Onzevader aangesproken worden (‘vergeef ons, zoals ook wij vergeven’), een weerslag kunnen hebben op de verhouding tussen daders en slachtoffers.
Dit nummer over de vergevingsbede uit het Onzevader wordt afgesloten met een getuigenis, opgetekend door Dennis Peters van Kerk in Nood (en volledig te lezen in onze sectie “In de kijker”). In Nigeria had hij een gesprek met Rebecca en haar echtgenoot Bitrus, die zwaar te lijden hebben gehad onder de gruweldaden van de terreurgroepering Boko Haram en nog dagelijks geconfronteerd worden met de gevolgen daarvan, maar die op grond van hun christelijke geloof weigeren toe te geven aan haat en wraakzucht. Hun aangrijpende getuigenis toont dat het Onzevader – en bijzonder de vergevingsbede – geen vrijblijvend en goedkoop gebed is.
De laatste bijdrage in dit nummer behandelt een ander thema. Mgr. Jan Hendriks geeft een helder overzicht van de historische ontwikkeling van de mariologie. De hulpbisschop van Haarlem-Amsterdam bepleit een meerzijdige benadering van deze theologische discipline.
F. De Rycke
| Auteur | Titel | Pagina |
|---|---|---|
| Redactie | Editoriaal | 1-2 |
| R. de la Haye | Hoe het Onze Vader te vertalen (4) | 3-12 |
| A. Strukelj | De zuivering van het geheugen | 13-19 |
| T. Schilling | Het sacrament van boete en verzoening: rijp voor herontdekking | 20-27 |
| J. Schröder | Het gelaat van God nabij brengen. Enkele bedenkingen van/voor een biechtvader | 28-36 |
| J. Dezutter & T. Schellekens | Vergeven, ook een psychologisch concept | 37-49 |
| R. van Wieringen | Vastzitten en vergeven | 50-61 |
| D. Peters | "Zij zijn beschaamd als we geen wraak nemen" | 62-67 |
| J. Hendriks | Welke benadering in de mariologie? | 68-80 |